Hoe belangrijk is het dat de bultrug reageert? Dat wil dagvoorzitter Tracy Metz van muzikant Tristan Visser weten na de vertoning van zijn film over geluidsvervuiling (met camerawerk van Esther Kokmeijer die eerder op de ochtend al sprak over golfnavigatie). Visser heeft niet direct een antwoord, maar hij weet nog wel hoe euforisch hij zich voelde op het moment dat hij dacht dat hij een antwoord kreeg.

Voorafgaand aan een deel van de documentaire die hij maakte voor Fryslân Dok (Omrop Fryslân), deelde Visser een van zijn soundscapes met het publiek. Met deze composities van omgevingsgeluid en instrumentale muziek vraagt hij, net als met de documentaire, aandacht voor de geluidsvervuiling onder water. In de film zelf zien we hoe hij na negen dagen muziek maken met strijkstok en gitaar in verschillende baaien in Groenland – waaronder de toepasselijke Diskobaai – besluit zelf in een klein bootje te stappen om te luisteren tot hoe ver het geluid reikt en dan via de onderwatermicrofoons een bultrug op dezelfde toonhoogte hoort reageren.

“Misschien is het niet het belangrijkste,” komt hij na enige afwegingen terug op de vraag van Metz. “Maar ik stelde me bij de start van dit project niet voor niets de vraag of het mogelijk is muziek te maken met een bultrug.” Wat hij ermee wilde aantonen is dat als de walvissen reageren op muziek, zij waarschijnlijk ook beïnvloed worden door andere menselijke geluiden, zoals schepen en industrie. Na de onderwateropname van de veerboot naar Terschelling, waarmee hij zijn muziekvoorstelling begon, kan het publiek zich iets voorstellen bij de verstoring die dat voor dieren moet betekenen.